Superpociąg był napędzanym energią nuklearną pociągiem pociskowym, wyposażonym w udogodnienia bardziej pasujące do statku wycieczkowego. Posiadał luksusy takie jak baseny i centra handlowe. Był tak duży, że musiał jeździć po bardzo szerokim, pojedynczym torze (a nie po dwóch torach, jak przedstawiano w niektórych reklamach). Chociaż jego prędkość maksymalna wynosiła 190 mil na godzinę (306 km/h), podróż z Nowego Jorku do Los Angeles zajmowała 36 godzin, co dawałoby średnią prędkość pociągu około 78 mil na godzinę (126 km/h), wolniejszą niż umiarkowanie szybki Amtrak Acela Express i znacznie poniżej prędkości pociągów pociskowych w Europie i Azji. (Jednak w niektórych odcinkach podawano, że pociąg zatrzymuje się również w Chicago, Denver, fikcyjnym miasteczku w Teksasie i prawdopodobnie innych miastach, co wydłużyłoby czas podróży i wymagałoby większych prędkości.) Podobnie jak jego współczesny "Statek miłości" (1977), fabuła dotyczyła życia towarzyskiego pasażerów, zazwyczaj z wieloma przeplatającymi się wątkami. Większość obsady danego odcinka stanowili gościnni aktorzy. Produkcja była kosztowna, z ogromnymi dekoracjami i zaawansowanym technologicznie modelem pociągu do ujęć zewnętrznych.