Eric ma 40 lat i mieszka w Londynie. Jest samotnym ojcem z klasy średniej (po rozwodzie), z dwójką dzieci i przygniatającym kredytem hipotecznym. Jego syn jest tak tępy, że od trzech lat zostaje w tej samej klasie. Jego córka to wątła, sześciolatka zmagająca się z alergiami. Jego żona odeszła do buddyisty, a jego opiekunka to niewiarygodna darmozjadka. Nawet sąsiedzi odnoszą sukcesy i są bogaci, co stanowi stresujące przypomnienie o tym, jak mogłoby wyglądać jego życie. W pracy również nie ma wytchnienia – seria chorób związanych ze stresem spowodowała jego degradację ze sprzedaży, przez pół tuzina biur, aż do ciemnych, wilgotnych pustkowi Działu Danych, obok męskiej toalety. Każdego tygodnia Eric mierzy się z ważnymi problemami, które dziś dotyczą samotnego ojca, od „Jak zrekompensować dzieciom brak wzoru kobiecego?” po: „Jak poprosić o seks po czterdziestce, nie zostając aresztowanym?”. Zajmuje się również codziennymi problemami, takimi jak budowanie szafy z płaskich paczek bez instrukcji i odgrywanie „W poszukiwaniu straconego czasu” w kalamburach.